Άι χαβ ε ντριμ

Πάτα το play πρώτα και μετά συνέχισε..

Ζέστη..πολύ ζέστη..μην ξεχνάς ότι εδώ στο Puerto Rico είναι πάντα καλοκαίρι..ξέχασα να σου πω ότι έφυγα από τη Jamaica λόγω των συνθηκών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..εδώ που λες τα περνάω πολύ ωραία..έχω  αράξει την καντίνα μου  στην παραλία πάνω στην άσπρη την άμμο  και μαθαίνω στους Πορτορικάνους πως τρώγεται το σουβλάκι..μη φανταστείς, 1 μέρα ψήνω σουβλάκια, 2 μέρες ρεπάρω..ίσα ίσα να βγαίνει ο μεροκάματος..εξαιρετικά..

Σήμερα είπα να μην το ανοίξω το μαγαζί, άγιες μέρες ούτε ο κύριος δε θέλει να δουλεύομεν, αλλά ένεκα η περίστασης πρέπει να φάμε το κατιτίς μας..πήρα λοιπόν δύο εντόπια παιδιά να ψήνουν τα σουβλάκια και γω κάθομαι κυρία..ντάξει, δεν κάθομαι ακριβώς..έφτιαξα λίγο το τοπίο, στόλισα και τις γιρλάντες μου, έφτιαξα και το μίνι μπαρ..γιατί πάρτυ χωρίς μπαρ δε γίνεται, γίνεται;;μάλλον ξέχασα να στο πω..έχουμε πάρτυ..μπατσελορέτε πάρτυ..επέτειο μπατσελορέτε πάρτυ για την ακρίβεια..τα κορίτσια μου είναι πολύ χαρούμενα και τα χαίρομαι και γω..κρατάν τα πολύχρωμα ποτά τους στα χέρια και χορεύουν στην άμμο..έχει και καμιά  δεκαριά ντόπιους φίλους  και χορεύουν και αυτοί μαζί..στο μεταξύ τα πρώτα σουβλάκια είναι έτοιμα και ο Ρίκο βγαίνει με μια πιατέλα και τα μοιράζει..πέφτουν με τα μούτρα όλοι στο φαί σαν τα λιμάρια..ζαλισμένη από τα μοχίτο μου’ρχεται η φαεινή ιδέα να φτιάξω ρακόμελα..έχουμε και την τσικουδιά που μας έστειλε η Κρητικιά, μην πάει χαμένη..μπαίνω στη καντίνα και δήθεν ότι δεν χωράμε στριμώχνω τον Πουέρτο δίπλα στη φουφού..το παίζει δύσκολος, θα μου καούν τα σουβλάκια σενιόρα γουργουρίζει ..φακ ιτ, πρέπει να ψήσω τη ρακή..τα κορίτσια μου έχουν μερακλώσει, ανεβαίνουν στο κιόσκι και ζητάνε τσιφτετέλι να χορέψουν..ο Ρίκο βάζει Κουρκούλη στα ντεκς και οι δικές μου ξεσαλώνουν..από κάτω το μπούγιο τις αποθεώνει..παίρνω και κερνάω σφηνάκια ρακόμελο..τα υψώνουμε στον καυτό ήλιο «στην ομορφιά μας, στην τσαχπινιά μας, στην πουτανιά μας και στα υπέροχα κορμιά μας..άσπρο πάτο»..μαγικά δεν καίγεται κανείς και συνεχίζουμε να τα κοπανάμε αβέρτα..τα ρούχα μας μας τρώνε, τα πετάμε και το μπατσελορέτε γίνεται γυμνιστών..η Νύφη τρέχει στη θάλασσα, θέλει να καβαλήσει τζετ σκι..η Ψηλή φωνάζει πως η ρέγκε είναι η καλύτερη μουσική του κόσμου και πως από δω και πέρα δεν θα αφήσει τίποτα άλλο να μολύνει τα αυτιά της..η Σμολ (θα το υιοθετήσω, μ’άρεσε) κωλοχτυπιέται στην άμμο και ωρύεται πως Χριστούγεννα χωρίς το δέντρο της δεν κάνει, τόσα λεφτά έδωσε..θα πάει να το φέρει λέει..συμφορά..το δέντρο της έχει γίνει πορτοκαλί φωσφοριζέ σαν αυτό που βλέπαμε και κοροϊδεύαμε..

Θα βάλω κοχύλια στο λαιμό να ξορκίσω τον χιονιά..ίσως να βάλω και μαγιό..