Σκουριά & Καλή καρδιά

Προσπαθώ κάτι να γράψω εδώ και ώρα, μα όλο το σβήνω..μάλλον γιατί άλλο ξεκίνησα να γράφω αλλά δεν τραβάει, το μυαλό σκαλώνει αλλού (γιατί όπως πάντα σκαλώνει)..και αν μη τι άλλο το μπλογκ αυτό οφείλει στον εαυτό του πάνω από όλα να είναι αυθόρμητο..συνεπώς, τα πράγματα έχουν ως εξής:

Ήθελα να σου γράψω μια συναυλιοκριτική..φακ ιτ..δεν γράφεις και στο Ποπ & Ροκ..χαλάρωσε..άστο για άλλους..το μόνο που μπορώ να σκεφτώ  είναι η σκουριά..στο μυαλό μου μπορώ να δω ολοκάθαρα τα κόκκαλα μου να έχουν πιάσει πουρί και αν επιμείνω λίγο παραπάνω νιώθω γεύση μετάλλου στο στόμα, σα να πιπιλίζω σκουριασμένη πρόκα..ακριβώς έτσι, δεν μπορώ να στο περιγράψω καλύτερα..

Είχα να πάω σε λάιβ από το Σεπτέμβρη..ντροπή..χθες έσκασα το ερώτημα «πάμε το βράδυ στον Μπαλάφα;»..η Νύφη και ο Γαμπρός ψήθηκαν..η Ψηλή, φανατική εχθρός της ελληνικής σκηνής, ψήθηκε για την παρέα..οι Μαγικοί Κουμπάροι δεν τα κατάφεραν..μπαίνουμε και τρώω την πρώτη σφαλιάρα..ο μέσος όρος ηλικίας των θαμώνων ήταν, ας το θέσω κομψά, κάποια χρόνια μικρότερος από τον μέσο όρο της δικής μας παρέας..το ξεπερνάω, άλλωστε ο χρόνος μας φέρθηκε καλά και μοιάζουμε με μπουμπουκάκια (προσπαθώ να με πείσω).. δεύτερο χαστούκι η ορθοστασία..μια ώρα ορθοστασίας χωρίς τη συνοδεία χορού, έρχεται και επιβαρύνει αφάνταστα τα ήδη πρησμένα από συνεχόμενη 7ωρη ορθοστασία πόδια σου..την τρίτη σφαλιάρα την έφαγα όταν ξεκίνησαν τα πρώτα χασμουρητά..η μπάντα βγήκε κατά τις 11 παρά και εγώ αναλογιζόμουν πως συνήθως τέτοια ώρα ετοιμάζομαι να την πέσω για ύπνο..τέταρτη σφαλιάρα : μία μπύρα ..ΜΙΑ μπύρα!! Ήμουν σίγουρη πως στη δεύτερη απλά θα κατέβαζα ασφάλειες.. την πέμπτη χαστούκα την ένιωσα μετά από 2,5 ώρες χορού όπου τελικά επήλθε η κούραση..το μόνο που σκεφτόμασταν όλοι ήταν φαγητό και κρεβάτι..κάτι κουρασμένα παλικάρια..έκτη σφαλιάρα και ηχηρή..πας να φας την μεταμεσονύκτια μοσχαροκεφαλή σου και καταλήγεις να συμβιβάζεσαι με μια απλή κρεατόσουπα..η οποία τυχαίνει να είναι απλά ελεεινή..ε να μην νιώσω σαν γριά που ξεμωραίνομαι και μου στερούν τη μόνη χαρά της ζωής που μου απέμεινε, μια αξιοπρεπή σούπα..

Η Κυριακή ήταν δύσκολη..3 ώρες ύπνο και άντε μετά τράβα για δουλειά..τα κόκκαλα πονάνε..οι μείς πονάνε..το κεφάλι θα σπάσει..βαβούρα..και νεύρα, πολλά νεύρα..η εκπαιδευόμενη παραλίγο να την πληρώσει άσχημα και χωρίς να φταίει..ευτυχώς το είχα προειδοποιήσει το κορίτσι..τέτοιο πράγμα ούτε μετά από μεθύσι..απορώ πως κάποτε πήγαινα ντίρλα και άυπνη για δουλειά..σκουριά φίλε μου σκουριά..η κατάσταση έχει αρχίσει και με θλίβει..κάτι πρέπει να γίνει..όχι να γίνει, να κάνω για την ακρίβεια..Τέλος πάντων πολύ γκρίνιαξα για απόψε, φτάνει..

Άντε ας πω και 2 λόγια για το λάιβ γιατί οφείλω να τα πω..Λεωνίδα σε θεωρώ εξαίρετο μουσικό, τραγουδοποιό και οι στίχοι σου έχουν πάντα κάτι να μου πουν..αν μία στο εκατομμύριο τύχει κάποτε και διαβάσεις αυτές τις γραμμές, θέλω να σου πω ευχαριστώ γιατί εχθές επαλήθευσες την παραπάνω άποψή μου, ενώ αντίθετα διέψευσες την προσμονή μου ότι θα είσαι πάλι κομμάτια και θα τα κάνεις ρημαδιό (ιν α μπαντ γουέι)..εσύ και τα παλικάρια σου αγαπάτε τη μουσική και το αποδείξατε..και εγώ χάρις σε σας τίναξα για λίγο τη σκουριά από πάνω μου..

Σε αφήνω με κάτι γλυκόπικρο για καληνύχτα..

(υστερόγραφον : τώρα που με ξαναδιαβάζω δε νομίζω ότι βγάζω και πολύ άκρη, αλλά αυτό είναι ..δίχως έντιτ..επίσης βαριέμαι τα αλτ-σιφτ όπως καταλαβαίνεις)